Orain bat batean, Antton mahai gainera igo da. Zerbait garrantzitsua esateko edukiko du.
-- Sentitzen dut lagunok, baino nik ez dut sinisten Dominikek esan duena. Zuhaitz batek ezin du pertsona batetaz maitemindu.
-- Zergatik ez, esan, zergatik ez! – Hendaiako trumoia ba dakizue nora igo den – Haurra nintzenean, Gabonetan nere aitak ekarri zuen zuhaitz txiki bat etxera eta nitaz maitemindu zen. Ez zuen etxetik joan nahi eta aitak, zuhaitza negarrez itotzen ari zela, Biriatuko basora eraman zuen eta ez esan neri hori gezurra denik, bestela!!!!!!!!!!
-- Ba hori ez da gezurra izango, baino nik ez dut sinisten. – Antton serio dago – Tren honetan dauden eskaerak Zoriona lortzeko…..disparate hutsak dira.
-- Zergatik dira disparate hutsak?
-- Baina zuk uzten duzu benetan, zuhaitz batek ahal duela maitemindu pertsona batetaz, hori ez da posible !!
-- Eta zergatik ez!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-- Ez delako posible !!!
Ainhoak eskua altxa du, zerbait garrantzitsua izango du esateko.
-- Dominikek aitortu behar du bere bizitzako egi bat.
-- Ni zuhaitz batetaz maiteminduta nago.
-- Antton zer duzu orain esateko, - Mirenek ez dio barkatzen - ez da posible, ez da posible, ergela!!! Ergelkeriak esateko mintzatzen ba zara, hobe duzu isilik egotea.
Isilik dago eta ez da bakarra. Mutil dotore honek tren osoa hitzik gabe utzi du. Inork ez daki zer esan eta ez da harridura bakarrik, nere ustez ez dute ulertzen bere jarrera.
Beti bezela treneko arduraduna bere indarra erakusi behar du.
-- Orduan Dominike, ze Zorion mota nahi duzu lortu?
-- Nik ez dut Zoriona lortu behar, ni Zoriontsua naiz, baina ezin dut nere Zoriona dastatu. Lotsatzen naiz, ez dut ausardirik nere maitea maitatzeko.
-- Dominike baina zer esaten ari zara!!!! Nola falta zaizula ausardia maitatzeko, ez al duzu ikusten zure gainean Larrun Mendia harro, harro munduari begira!
-- Bai, ikusten dut.
-- Ba zuk berdin egin behar duzu – Miren beroa baldin bada, orain sua dirudi – zure maitea, zure zuhaitza maite behar duzu, harro, inongo lotsarik gabe. Maitatzea ez da batere lotsagarria, alderantziz, maitatzea ohore bat da, ohore handia, seguraski dagoen ohore handiena.
-- Ez naiz gehiago lotsatuko, hitza ematen dizut Miren.
-- Atera Txanpaina, jarri Musika, gaur ez da egun harrunta. Gaur egun berezia da.
Igartzen da bai, egun berezia dela. MOET CHANDON aurkitu du Euskal Herrian txoko polita Txanpaina saltzeko.
Dagoeneko lau kaxa ireki dituzte, gaurko eguna nola bukatuko den inork ez daki.
Giro ederra benetan, musika oraindik ez dakit norena den, hurbildu egingo naiz piskat.
Egon, egon ,egon……..istripu bat gertatu da, bidaiari denak lurrean gabiltza.
Zerbait larria gertatu da, Trena geldituta dago, Benat eta Txominek hartu dute momentu honetan istripuaren ardura.
Bakoitzak bere lana hartu du eta sikologak lehiotik begira daude.
-- Ez da ezer, - Idoiak garbi ikusi du zer gertatu den – Trena gelditu da, Zuhaitz bat dago trenbidean etzanda.
Dominike lehiora atera da, berehala konturatu da nor den.
-- Nere maitea da, nere bila etorri da, beldurra du utzi egingo diodala.
Treneko bidaiariak lasaitu egin dira, ba zuten beharra. A ze sustoa hartu duten!!!
Orain berriro antolatu behar dute bidaia. Lehendabiziko lana Dominikeri laguntzea da. Mirenek erabaki du bera eta Ainhoak lagunduko diotela mutil gazteari bere maitearekin elkartzen.
Orain dagoen arazoa da, nola jarri berriro trena martxan. Zorionaren Trena ez du inoiz gelditu behar.
Bidaiariak pentsatzen daude, ea nola lortzen duten Trena martxan jartzea. Txominek aurkitu du soluzioa.
-- Gu hasiko gara bultzatzen eta Zuhaitzak, bere ondora hurbiltzen garenean, lagunduko gaitu bultzatzen eta laguntza handia izango da. Ez da egongo arazorik martxan jartzeko.
Dominike eta bere maitea azken musua ematen ari dira. Ze polita den horrelako maitasun mota ikustea. Polita benetan!!!
Horrelako kasutan garbi gelditzen da zuhaitza ez dela gauza, neretzat sentimendu batzuk ba ditu, bizirik dagoen norbait da.
HURRENGO KAPITULUA
ZORIONAK ARANTXA
-- Sentitzen dut lagunok, baino nik ez dut sinisten Dominikek esan duena. Zuhaitz batek ezin du pertsona batetaz maitemindu.
-- Zergatik ez, esan, zergatik ez! – Hendaiako trumoia ba dakizue nora igo den – Haurra nintzenean, Gabonetan nere aitak ekarri zuen zuhaitz txiki bat etxera eta nitaz maitemindu zen. Ez zuen etxetik joan nahi eta aitak, zuhaitza negarrez itotzen ari zela, Biriatuko basora eraman zuen eta ez esan neri hori gezurra denik, bestela!!!!!!!!!!
-- Ba hori ez da gezurra izango, baino nik ez dut sinisten. – Antton serio dago – Tren honetan dauden eskaerak Zoriona lortzeko…..disparate hutsak dira.
-- Zergatik dira disparate hutsak?
-- Baina zuk uzten duzu benetan, zuhaitz batek ahal duela maitemindu pertsona batetaz, hori ez da posible !!
-- Eta zergatik ez!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-- Ez delako posible !!!
Ainhoak eskua altxa du, zerbait garrantzitsua izango du esateko.
-- Dominikek aitortu behar du bere bizitzako egi bat.
-- Ni zuhaitz batetaz maiteminduta nago.
-- Antton zer duzu orain esateko, - Mirenek ez dio barkatzen - ez da posible, ez da posible, ergela!!! Ergelkeriak esateko mintzatzen ba zara, hobe duzu isilik egotea.
Isilik dago eta ez da bakarra. Mutil dotore honek tren osoa hitzik gabe utzi du. Inork ez daki zer esan eta ez da harridura bakarrik, nere ustez ez dute ulertzen bere jarrera.
Beti bezela treneko arduraduna bere indarra erakusi behar du.
-- Orduan Dominike, ze Zorion mota nahi duzu lortu?
-- Nik ez dut Zoriona lortu behar, ni Zoriontsua naiz, baina ezin dut nere Zoriona dastatu. Lotsatzen naiz, ez dut ausardirik nere maitea maitatzeko.
-- Dominike baina zer esaten ari zara!!!! Nola falta zaizula ausardia maitatzeko, ez al duzu ikusten zure gainean Larrun Mendia harro, harro munduari begira!
-- Bai, ikusten dut.
-- Ba zuk berdin egin behar duzu – Miren beroa baldin bada, orain sua dirudi – zure maitea, zure zuhaitza maite behar duzu, harro, inongo lotsarik gabe. Maitatzea ez da batere lotsagarria, alderantziz, maitatzea ohore bat da, ohore handia, seguraski dagoen ohore handiena.
-- Ez naiz gehiago lotsatuko, hitza ematen dizut Miren.
-- Atera Txanpaina, jarri Musika, gaur ez da egun harrunta. Gaur egun berezia da.
Igartzen da bai, egun berezia dela. MOET CHANDON aurkitu du Euskal Herrian txoko polita Txanpaina saltzeko.
Dagoeneko lau kaxa ireki dituzte, gaurko eguna nola bukatuko den inork ez daki.
Giro ederra benetan, musika oraindik ez dakit norena den, hurbildu egingo naiz piskat.
Egon, egon ,egon……..istripu bat gertatu da, bidaiari denak lurrean gabiltza.
Zerbait larria gertatu da, Trena geldituta dago, Benat eta Txominek hartu dute momentu honetan istripuaren ardura.
Bakoitzak bere lana hartu du eta sikologak lehiotik begira daude.
-- Ez da ezer, - Idoiak garbi ikusi du zer gertatu den – Trena gelditu da, Zuhaitz bat dago trenbidean etzanda.
Dominike lehiora atera da, berehala konturatu da nor den.
-- Nere maitea da, nere bila etorri da, beldurra du utzi egingo diodala.
Treneko bidaiariak lasaitu egin dira, ba zuten beharra. A ze sustoa hartu duten!!!
Orain berriro antolatu behar dute bidaia. Lehendabiziko lana Dominikeri laguntzea da. Mirenek erabaki du bera eta Ainhoak lagunduko diotela mutil gazteari bere maitearekin elkartzen.
Orain dagoen arazoa da, nola jarri berriro trena martxan. Zorionaren Trena ez du inoiz gelditu behar.
Bidaiariak pentsatzen daude, ea nola lortzen duten Trena martxan jartzea. Txominek aurkitu du soluzioa.
-- Gu hasiko gara bultzatzen eta Zuhaitzak, bere ondora hurbiltzen garenean, lagunduko gaitu bultzatzen eta laguntza handia izango da. Ez da egongo arazorik martxan jartzeko.
Dominike eta bere maitea azken musua ematen ari dira. Ze polita den horrelako maitasun mota ikustea. Polita benetan!!!
Horrelako kasutan garbi gelditzen da zuhaitza ez dela gauza, neretzat sentimendu batzuk ba ditu, bizirik dagoen norbait da.
HURRENGO KAPITULUA
ZORIONAK ARANTXA
